Geçmişten bugüne…

Çoğu şarkıda dinleriz…

Çoğu filmde karşılaşırız…

Çoğu dizide öne çıktığını görürüz…

*

Ya benimsin, ya kara toprağın!

*

Erkek, bu cümleyi…

Ya boşandığı eşine söyler…

Ya ayrıldığı sevgilisine söyler…

Ya karşılık göremediği kadına söyler…

*

Ya benimsin, ya kara toprağın!

*

Yıllardır bu cümle, toplumun beynine kazınıyor.

Bana kalırsa, bilinçli ve sistemli yapılan bir psikolojik harekât bu.

Toplumun genleriyle oynanarak, kadını baskı altına almak amaçlanıyor.

Oysa İslam’a göre, cennet annelerin ayakları altında değil mi?

Oysa Türk geleneklerine göre, kadın ve erkek her anlamda eşit ve hatta kadın, daha yüce değil mi?

*

Ancak dedim ya…

Toplumumuzun genleriyle planlı bir biçimde oynuyorlar.

*

Ya benimsin, ya kara toprağın!

*

Demiyorlar ki; sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz…

Öyle ki, Anadolu coğrafyasının yetiştirdiği Yunus Emre’yi bile unutturmaya, dizelerini sansürlemeye, yeni nesillerden kaçırmaya çalışıyorlar!