Önceki gün Çalışan Gazeteciler Gününü kutladık. Yakınlarımız, dostlarımız, meslektaşlarımız çeşitli iletişim araçlarıyla günü kutladılar.
Sabah saatlerinde LÖSEV görevlileri Meltem Durulgan ve Yasemin Durukan da ziyaretimize geldi.
Kendi çapımda LÖSEV’e destek olmaya çalışan biriyim.
İlerleyen saatlerde mailimize bir mektup geldi.
Benim için en anlamlı mektuptu ve oldukça duygulandım.
“LÖSANTE Hastanesi 5. Katının 517 numaralı odasında ışıltılı caddelere koşmasına çok az zaman kalan bir lösemi mücadelecisi olarak yazıyorum bu mektubu. Yanımdaki, sağımdaki, solumdaki odalardaki arkadaşlarımın da sesi olarak okuyabilirsiniz bu yazdıklarımı. Hepimizin hikayeleri ayrı, bu koridorlarda kesişen yaşam mücadele yolculuklarımız ise benzer” diyordu
14 yaşındaki İpek Kansu.
***
Lösemi sürecinde vücutlarının gösterdiği ilk sinyalleri ve tanı alış süreçlerini anlattıktan sonra şöyle devam ediyordu.
“Bambaşka bir dünyanın en gerçek mücadelecileriyiz biz. İlaçlarımızın acısı gözyaşlarımız, umutlarımızın kanıtları ise kahkahalarımız oluyor bu hastanede.
Hep beraber zor olduğu kadar güzel günler geçiriyoruz. Sayısız doğum günü, etkinlik, eğlence yaşıyoruz. “Bir çocuğun gülümsemesinden daha değerli bir şey olamaz” diye kurmuş Üstün amcamla bir grup doktor arkadaşı ve Lösemili çocukların babası ile burayı. Halkın bağışlarıyla tuğla tuğla inşa etmişler mücadelemin evi LÖSANTE’yi. Siz de bu hastane için çok mücadele etmişsiniz. Oyun odasından, gösteri yaptığımız salona her şey bizim için düşünülmüş ve hayata geçirilmiş. Hala bizim için çabalayan bir ordu insan görüyoruz sağımızda solumuzda.
Siz sevgili gazeteci ağabeylerim ve ablalarım, kat öğretmenimiz dedi ki; “Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü. Sizler için de çalışan, kalemleriyle bizim bu imkanlara sahip olmamıza destek verenlerin günü. Onlar için bir şeyler yapalım mı?
Biz de el birliğiyle bu resmi yaptık. Ben bu mektubu yazdım, arkadaşım Ayşe resimle birlikte poz verdi öğretmenimiz de fotoğrafladı.
Sizlere en içten teşekkürlerimizi yolluyor, gazeteciler gününüzü kutluyorum.
İpek Kansu (14)
***
Yaş aldıkça biraz sulu göz mü oluyoruz ne!
Son yıllarda aldığım en anlamlı ve duygu dolu bir 10 Ocak kutlamasıydı.
Sevgili İpek, umuyorum ve diliyorum ki; sen ve arkadaşların bir an önce sağlıklarınıza kavuşarak sokaklara, evlerinize ve hayata dönersiniz.
