Rönesans, İtalya'da başlayıp kısa sürede tüm Avrupa'ya yayılan, Orta Çağ'ın skolastik düşünce yapısından uzaklaşarak Antik Yunan ve Roma kültürüne duyulan ilginin yeniden canlandığı bir dönemdir. Kelime anlamı olarak "yeniden doğuş" anlamına gelen Rönesans, sadece sanatta değil, bilimde, edebiyatta, felsefede ve hatta siyasi düşüncede de köklü değişimlere yol açmıştır.
Bu dönemin en belirgin özelliklerinden biri, insan merkezli (hümanist) düşüncenin ön plana çıkmasıdır. Orta Çağ'ın dini dogmaları yerine, insanın aklı, yetenekleri ve dünyevi yaşamı önem kazanmıştır. Bu düşünce akımı, sanat ve edebiyatta insan figürünün ve duygularının daha gerçekçi bir şekilde işlenmesine olanak sağlamıştır.
Rönesans sanatı, Leonardo da Vinci, Michelangelo, Raffaello gibi büyük ustaların eserleriyle doruğa ulaşmıştır. Bu sanatçılar, Antik Yunan ve Roma sanatının ideal güzellik anlayışını yeniden yorumlayarak insan anatomisini, perspektifi ve ışık-gölge oyunlarını ustalıkla kullanmışlardır. Edebiyatta ise Dante, Petrarca ve Boccaccio gibi yazarlar, Latince'nin yanı sıra yerel dilleri kullanarak edebi eserler vermişlerdir.
Bilim alanında da önemli gelişmeler yaşanmıştır. Nicolaus Copernicus'un Güneş merkezli evren teorisi, Orta Çağ'ın yer merkezli anlayışına meydan okumuştur. Johannes Gutenberg'in matbaayı icadı ise bilginin daha geniş kitlelere yayılmasını sağlayarak Rönesans düşüncesinin hızla yayılmasına katkıda bulunmuştur.
Rönesans, Avrupa toplumunun her alanında derin izler bırakmıştır. Sanat ve edebiyattaki yenilikler, bilimsel keşifler ve hümanist düşüncenin yaygınlaşması, modern Avrupa'nın kültürel ve entelektüel temellerini oluşturmuştur. Bu dönem, Avrupa'nın Orta Çağ karanlığından çıkarak aydınlanmaya doğru ilerlediği önemli bir dönüm noktasıdır.
