Gazetecilik her ülkede zor meslekler arasındadır, Türkiye’de bu iş daha da zordur.

Her şeyden önce gazetecilerin özlük hakları ve ekonomik koşulları iyi değildir.

Herkesin hakkını savunmaya çalışan, o insanların dertleriyle, sevinçleriyle birlikte olan gazeteciler konu kendi dert ve sıkıntılarına gelince aynı mücadeleyi maalesef verememektedirler.

Sendikacılığın yok edildiği ülkemizde, bir zamanlar güçlü olan gazetecilik kolundaki sendikacılık da sıfırı tüketmiştir.

Bugün ülkedeki gazetelerin, medya kuruluşlarının hiçbirinde sendika yoktur, var olanlar da göstermeliktir.

Türkiye Gazeteciler Sendikası halen varlığını sürdürmeye çalışmaktadır ama bir çok medya kuruluşunda sendika olmayınca çaresiz durumdadır.

TGS birkaç yıl öncesine kadar devletin kuruluşu olan Anadolu Ajansı’nda güçlü idi ama bundan önceki yöneticiler tarafından çalışanlar TGS’den istifa ettirilip, bir sarı sendikaya geçince oradaki gücünü de yitirdi.

Böylede sektörde sendikalı olan önemli bir gazeteci kesimi de sendikasızlaştırıldı.

Sadece gazetecilik sektöründe mi?

Bugün ülkemizde maalesef bir çok işkolunda sendika yok gibi.

Olanların durumunu da görüyoruz.

 

***

Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü.

1961 yılında 212 sayısı yasayla verilen hakların hiç biri günümüzde yok.

Sendika bile yok.

O yıllarda verilen bu haklar basın çalışanlarına bir çok imkanı da beraberinde getirmişti.

Ama günümüzde bunların hiçbirinden eser yok.

Çoğu asgari ücretle geçinmeye çalışan gazeteciler, başkalarının hakları için varlarını-yoklarını ortaya koymaktadırlar.

Bugün gazetecisi en çok hapiste olan ülkelerin başında geliyoruz.

Buna rağmen yine de gazeteciler kendilerine geri alınan hakların verildiği günü kutlamaya çalışıyorlar.

Buna kutlama denirse tabi.

10 Ocaklarda gazetecilerin yanında olan tüm kuruluşlara da buradan teşekkür etmek istiyorum.