Ebru sanatı, su yüzeyine özel boyalarla desenler oluşturularak yapılan geleneksel bir Türk sanatıdır. Tarihi, 13. yüzyılda Orta Asya’da yaşayan Türk topluluklarına kadar uzanır. Ebru'nun ilk örneklerine İran’da "Ebri" (bulut gibi) adıyla rastlanırken, bu sanat zamanla Anadolu’ya taşınmış ve özellikle Osmanlı döneminde büyük gelişim göstermiştir.
Osmanlı'da hat sanatının arka plan süslemelerinde kullanılan ebru, 15. yüzyıldan itibaren kitap sanatlarının vazgeçilmez bir parçası haline geldi. Su dolu tekne, öd (sığır safrası) ile hazırlanmış doğal boyalar ve at kılı fırçalar kullanılarak yapılan ebru, sabır ve ustalık gerektirir. Desenler oluşturulduktan sonra kağıt su yüzeyine yatırılarak motifler kağıda geçirilir.
Günümüzde UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listesi’nde yer alan ebru sanatı, geleneksel yöntemlerle yaşatılmaya devam ederken, modern sanatçılar tarafından da farklı formlarda yorumlanmaktadır. Ebru, sadece bir sanat dalı değil, aynı zamanda sabrın, zarafetin ve doğayla uyumun sembolü haline gelmiştir.
