Eskişehir’in yıllarca sembolü olan lületaşı işlemeciliğinin artık yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu biliyoruz.
1900’lü yılların başında özellikle Odunpazarı’nda lületaşı işletmelerinin yanı sıra neredeyse her evde küçük küçük atölyeler varmış.
Lületaşının tarihini incelediğimizde bunu apaçık görüyoruz.
Ancak şimdi öyle mi?
Maalesef çırak yetişmediği için mesleğin ustaları bu mesleğin yok olacağını ileri sürüyorlar.
***
Eski yıllarda çok revaçta olan lületaşı işlemeciliği giderek bu işlevini yitirdi.
Lületaşının yeterli geliri getirmediğini düşünen gençler bu işe pek heves etmiyorlar.
Lületaşı ustalığı yapan Seyfettin Savran, sadece Eskişehir'deki madenlerden çıkarılan lületaşını işleyecek çırak yetişmediğini belirterek, mesleğin yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kaldığını vurguluyor.
Deniz Köpüğü ya da Beyaz Altın adı da verilen lületaşı Türkiye genelinde sadece Eskişehir'de çıkarılıyor.
Bir süre suda bekletilen taş kolay şekil verilebilmesi nedeniyle pipo, hediyelik veya süs eşyası yapımında kullanılıyor ve dünyanın farklı ülkelerine ihraç ediliyor.
***
Eskişehir'de genellikle tarihi Odunpazarı Bölgesi'nde satışa sunulan lületaşı malzemeler, yerli ve yabancı turistlerin gözdesi oluyor. Tarihi bölgede uzun yıllardır lületaşı ustalığı yapan Seyfettin Savran, bir zamanlar oldukça gözde olan lületaşının, son zamanlarda popülerliğini kaybettiğini ifade ediyor.
Lületaşı işiyle uğraşanlar, pandemi öncesi bölgeye çok sayıda insan geldiğini ve sokakların dolup taştığını belirtirken, pandemi sonrası işlerde düşüş yaşandığını ifade ediyorlar.
***
Lületaşı işleme sanatının son ustaları gençlerin bu işi istemediklerinden yakınıyor.
Bu pandemi elbette geçecek, Odunpazarı sokakları yine insanlarla dolacak.
Lületaşının önü açılacak.
Aslında lületaşı konusunda bir meslek yüksek okulu açılsa ya da mevcut meslek liselerine lületaşı bölümleri konulsa, buradan yetiştirilecek öğrencilere iş imkanı da sağlanarak bu mesleğin yok olmasının önüne geçilebilir.