Bazen bir iyilik için milyonlarca lira gerekmez. Bazen bir tebessüm, bazen küçücük bir emek, bazen de sadece bir plastik kapak... Eskişehir'de yaşayan bir dede ve torun, tam 17 yıldır bunu bize her gün hatırlatıyor.
Adını herkesin artık iyi bildiği bir projeyle duyurdular kendilerini: Dede-Torun Mavi Kapak Projesi.
17 yıl dile kolay… Onlar bu süre boyunca tek bir şeyin peşinden koştu: bir kapak daha, bir umut daha… Geri dönüşümle elde edilen gelirle bugüne dek sayısız ihtiyaç sahibine tekerlekli sandalye ulaştırdılar. Bir plastik kapağın çöp olmadığını, aksine bir hayatı harekete geçirebileceğini gösterdiler. Üstelik bunu sadece şehirlerinde değil, tüm Türkiye’ye örnek olacak şekilde yaptılar.
Bu projede en güzel detaylardan biri de kuşaklar arası dayanışma. Bir yanda yılların birikimiyle yol gösteren bir dede, diğer yanda enerjisiyle projeye ruh katan bir torun… El ele verip, hem çevreye hem insanlığa fayda sağlıyorlar. Sadece mavi kapak toplamıyorlar aslında; *insanlığın kaybettiği dayanışmayı, birlik ruhunu ve iyiliği* yeniden topluyorlar.
Bu yazıyı okuyan her birimize de bir görev düşüyor: Evimizde, iş yerimizde, okulumuzda bir pet şişe kapağını çöpe atmak yerine biriktirmek… Çünkü o küçük mavi parça, belki bir çocuğun yeniden sokağa çıkmasına, bir annenin çocuğuna sarılmasına, bir gencin okul yolunda yürüyebilmesine vesile olacak.
İyilik bulaşıcıdır. Ve bu güzel insanlar sayesinde bu iyilik dalga dalga yayılıyor. Belki bir gün o kapaklardan biri sizin de hayatınızı değiştirir, kim bilir?
Sevgiyle ve umutla…