Tarım, insanlığın en eski uğraşlarından biri olmasına rağmen, kadınlar bu alanda her zaman ikinci planda kalmıştır.
Oysa gerçek şu: Kırsalda üretimin temel gücü kadınlardır. Dünyada tarımsal işgücünün neredeyse yarısını kadınlar oluşturur. Ürün ekiminden hasada, hayvancılıktan pazarlamaya kadar her aşamada kadın emeği vardır.
Ancak çoğu kadın çiftçi hâlâ toprak sahibi değildir, sosyal güvenceden yoksundur ve emeği çoğu zaman görünmezdir.
Bu tabloya karşın, bazı yerel yönetimler ve girişimler umut verici örnekler sunuyor.
İşte bunlardan biri de Eskişehir Tepebaşı Belediyesi’nin Üretici Kadınlar Pazarı.
Yıllardır süren bu model, kadın emeğini güçlendiren, yerel üretimi destekleyen ve tüketiciyle üreticiyi doğrudan buluşturan örnek bir uygulamadır.
Tepebaşı’nda kurulan bu pazar, sadece ürün satılan bir alan değil; kadınların ekonomik bağımsızlığını kazandığı, özgüvenini artırdığı bir sosyal dönüşüm projesidir.
Kadın üreticiler burada el emeğiyle yaptıkları reçelleri, tarhana ve erişteleri, kendi yetiştirdikleri sebze-meyveleri doğrudan tüketiciye sunuyor.
Aracı yok, emek doğrudan değer buluyor. Bu model, “kadın üretirse toplum kalkınır” sözünün somut bir kanıtıdır.
Bu tür girişimler, kadınların kırsalda kalmasını teşvik eder, yerel ekonomiyi güçlendirir ve sürdürülebilir üretimi destekler. Kadın çiftçiler için en önemli ihtiyaç, üretim imkânına eşit erişimdir. Yani toprak, su, tohum, kredi ve eğitim olanaklarının cinsiyet ayrımı yapılmadan sunulması gerekir. Kadınlara sadece “yardım” değil, hak verilmelidir. Çünkü kadın çiftçiler sadaka değil, eşit fırsat ister.
Dünya Kadın Çiftçiler Günü’nde, hepimize düşen görev şudur: Kadınların tarımdaki rolünü görmek, onların üretim zincirindeki yerini güçlendirmek ve Tepebaşı’ndaki gibi iyi örnekleri çoğaltmak.Unutmayalım, toprağın bereketi, kadının emeğiyle başlar.
Bir ülkenin geleceği, tarlasındaki kadına verdiği değerle ölçülür.