Bugün *Dünya Hukuk Günü*. Her yıl 10 Temmuz’da kutlanan bu özel gün, adaletin, eşitliğin ve hukukun üstünlüğünün yalnızca hukukçuların değil, tüm toplumun ortak değeri olduğunu hatırlatmak için önemli bir gün.
“Hukuk hepimize lazım." Bu kısa ama güçlü ifade, hukukun yalnızca mahkeme salonlarında, avukat cüppelerinde ya da kanun kitaplarında yer alan bir kavram olmadığını, hayatımızın tam ortasında yer aldığını anlatıyor. Çünkü hukukun olmadığı yerde düzen bozulur, güven zedelenir, haklar ayaklar altına alınır. Hukuk varsa, insan onuru korunur, güçlünün değil haklının yanında durulur.
Hukuk, sadece bir anlaşmazlık çıktığında hatırlanacak bir kavram değildir. Mahallede bir çocuğun güvenle oyun oynamasından, kadınların sokakta korkusuzca yürümesine, işçinin emeğinin karşılığını almasına kadar hayatın her alanında bir zemin sağlar. Sessiz kalanların sesi, haksızlığa uğrayanların umududur.
Ama şunu da unutmamalıyız: Hukuk, kendiliğinden var olmaz. Yaşatılması gerekir. Hukukun üstünlüğü, sadece yasaların varlığıyla değil, o yasaların adil bir biçimde uygulanmasıyla mümkündür. Hak aramanın önündeki engeller kaldırılmadıkça, adaletin kapısı herkese eşit şekilde açılmadıkça, hukukun gerçekten hepimize ait olduğunu söylemek zorlaşır.
Bugün bu yazıyı okurken “hukuk bana ne kadar yakın?” diye sormak önemli. Çünkü bir toplumda hukuk, sadece hukukçuların omzuna bırakılacak kadar dar bir alan değildir. Vatandaş olarak haklarımızı bilmek, sorumluluklarımızı unutmamak, adaletsizliğe karşı sesimizi yükseltmek hepimizin görevidir.
Unutmayalım: Hukuk bir gün hepimize değil, *her gün hepimize lazım.*