Bitkisel hayat, ağır beyin hasarı sonucu ortaya çıkan ve kişinin bilinçli farkındalığının tamamen kaybolduğu, ancak solunum, kalp atışı gibi temel yaşamsal fonksiyonlarının devam ettiği bir tıbbi durumu ifade eder. Bu durumda olan bireylerde uyanıklık hali gözlemlenebilir; gözler açılıp kapanabilir, uyku ve uyanıklık döngüleri olabilir ancak çevrelerine veya içsel uyaranlara anlamlı bir tepki veremezler. İstemli hareketler, konuşma ve iletişim kurma yetenekleri tamamen ortadan kalkmıştır.
Bitkisel hayata yol açan nedenler arasında travmatik beyin yaralanmaları (trafik kazaları, düşmeler), oksijensiz kalma (kalp durması, boğulma), inme ve ilerleyici nörolojik hastalıklar yer alabilir. Beynin özellikle bilinç ve bilişsel işlevlerden sorumlu bölgelerinde yaygın ve ciddi hasar meydana geldiğinde bitkisel hayat tablosu ortaya çıkabilir.
Bu durumdaki hastalar genellikle uzun süreli tıbbi bakıma ihtiyaç duyarlar. Beslenme tüpleri aracılığıyla beslenir, enfeksiyonlara karşı korunur ve yatak yaralarının önlenmesi için düzenli olarak pozisyonları değiştirilir. Bitkisel hayattaki bir hastanın iyileşme olasılığı, beyin hasarının şiddetine, süresine ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak değişkenlik gösterir. Bazı vakalarda minimal bilinç durumuna geçiş veya kısmi iyileşmeler görülebilirken, uzun süreli bitkisel hayatta kalma durumlarında tam iyileşme olasılığı oldukça düşüktür.
Tıp etiği ve hukuku açısından bitkisel hayattaki hastaların tedavisi ve yaşam destek ünitelerinden ayrılması kararları oldukça karmaşık ve hassas konuları içerir. Bu tür kararlar genellikle hasta yakınları, doktorlar ve etik kurullarının ortak değerlendirmesi sonucunda alınır.