“Bir çocuk değişir, dünya değişir” diye bir söz vardır.

Daha 10’lu yaşlardaki bir çocuğun “Her şey çok güzel olacak” sözü şimdi milyonlarca insanın ağzında slogan oldu.

Stadyumlarda, salonlarda, sokakta, caddede, mitinglerde her yerde bu slogan tekrarlanıyor.

Önümüzdeki süreçte giderek daha fazla duyacağımız bir söz bu.

Bazı yerlerde yasaklansa da, engellense de kulaklardan silinmeyecek.

Sadece bir seçim sloganı olmaktan çıktı artık, insanlar umut için de söylüyorlar bu sözleri.

 

***

Eskişehir’de de çocuk yaşlardaki bir kızın dedesiyle birlikte gerçekleştirdiği bir sosyal sorumluluk projesi var.

Belki o zamanlar “her şey çok güzel olacak” diye başlamadılar ama şimdi her şeyin çok güzel olduğunu görüyorlar.

Çocuk yaştaki torunuyla birlikte başladığı mavi kapak toplama kampanyasını 12 yıldır sürdürüyor dede Halit Aydoğan.

Şimdi artık genç bir kız olan Melika Sarıtaş, şimdiye kadar topladıkları mavi kapaklarla 210 engelliye umut oldular.

Onları hayata bağladılar.

 

***

Bu süreçte ünleri Eskişehir sınırlarını da aştı.

Önceleri kendi topladıkları kapaklarla umut olmaya devam ederken, daha sonra Eskişehir’in diğer mahallelerinden kapaklar gelmeye başladı.

Derken Türkiye’nin çeşitli kentlerinden destek gelmeye başladı.

Herkesin bir engelli adayı olduğu bilinciyle çalışmaya devam eden, dede-torun, “dedetorunmavikapak” isimli sosyal medya hesabından da bilgilendirici paylaşımlarda bulunuyorlar.

Yurdun dört bir yanında mavi kapak toplayan duyarlı vatandaşlar, biriktirdikleri kapakları az çok demeden dede-torunun Eskişehir’deki adresine gönderiyor. "Amacımız insanların hayatlarına dokunmak" Projelerine nasıl başladıklarını Gazi Meslek Lisesi Radyo Televizyon Bölümü öğrencisi Melike Sarıtaş, şöyle anlatıyor.

 

***

 

 

"12 yıldır bu kampanya içerisindeyiz. O zamanlar zaten ben çok küçüktüm. İlkokuldan beri yapıyorum bu kampanyayı ve şu anda Türkiye birincisiyiz. İşe başlamamız ile ilgili küçük bir hikâyemi paylaşmak istiyorum. 15 kapağım eksik kaldığı için kapak toplama yarışmasında birinci olamamıştım. Ayşe diye bir öğretmenim vardı ve bu konularda çok duyarlıydı. Bizden böyle bir kapak toplama yarışmasına katılmamızı istemişti. 15 kapak eksik kalınca ben de ağlamaya başladım dedeme ’Dede ben kazanamadım, yardım edemedim’ diye. Sonrasında dedemle kapak toplamaya başladık. Bir küçük kardeşimizi mutlu etme şansı yakaladık. O duygular bizi bu günlere kadar getirdi”

Evet, bir çocuk değişir, dünya değişir.