Yaratılıştan bugüne insanlığın muhtaç olduğu en önemli hususların başında barış ve sevgi gelir. Barış ve sevgi herkes için gereklidir. Barış ve sevgi her ortamda lazımdır! İnsan yaşamının her döneminde insanın barış ve sevgiye ihtiyacı vardır.

İnsan, barışık yaşamakla mükelleftir. İnsan, sevmeye mecburdur.  Allah, insanları bozgunculuktan, düşmanlıktan, öfke, kin ve nefretten men ediyor. Hatta kin, öfke, nefret, bozgunculuk veya düşmanlığa sürükleyen nedenlerle insanın behemehâl olmasını yasaklıyor.

                        ***                    ***                     ***                  

            İnsan şöyle dursun bütün canlılar sevgiyle yaşar. Sevgisiz yaşamın tadı olur mu? Sevmekten ve sevilmekten mahrum insanın sermayesi nedir ki? Bir insanın âlemdeki en büyük sermayesi sevmek, sevilmek ve sindirmektir.  Sevmesini, sevilmesini ve sevindirmesini bilmeyen insan ne kadar bilgili olsa ondaki o bilgi ne işe yarar? Yunusçanın şu dizeleri üzerinde dikkatle durmak lazım!

                                   Sev, dost ol dünyada gezinirken

Sevil, tutma kin maziden yerinirken

Sevdir, yalnız girilir mezara girilirken

Sevin, tek gidilir ötelere gidilirken

Yunusça, bu dizlerde sevginin sadece bu dünyalık olmadığını öbür âlemde de gerekli olduğunun üzerinde durmayı önemsiyor. Sevmeyi, sevilmeyi ve sevindirmeyi kim önemsemez ki?

Sevmek güzeldir. Sevilmek daha güzeldir. Sevindirmek çok daha güzeldir. Sevmek, sevilmek ve sevindirmek herkese nasip olmaz! Sevmek de, sevilmek de ve sevindirmek de meziyet işidir.

                        ***                    ***                    ***

Sevgi olmadan barış olur mu? Barış olmadan sevgi olur mu? Kim neyi, niçin sevmesi gerektiğini bilmek mecburiyetindedir. Sevmek, sevilmek ve sevindirmek barışın olmazsa olmazıdır.

İnsanı sevmeyen kimi sevebilir ki? İnsanı sevmeyen Allah’ı sever mi? Sevmeyen insan barışık yaşayabilir mi? Babasını sevmeyen çocuğunu sever mi?  Anasını sevmeyen evlâdını sever mi? Anasını sevmeyen kadını sever mi? Çocuğunu sevmeyen garibanı sever mi? Allah’ın gönlüne sevgi nasip etmediği insan, insanı sever mi? İnsanı sevmeyen dostluğun, barışın, kardeşliğin, birlik ve beraberliğin kıymetini ne bilsin? 

Yunusçanın şu dörtlüğüne kulak verildiğinde hangi duygulara hitap ettiği daha iyi anlaşılacaktır.

                        Hoş gör, duymaz kulak tutmuş kir

Anlayış göster, akıl duyarsız tutmuş kir

Kabul de, her şeyden evvel gelir bir

Kabul etmesen de, silinir her şey kalır bir

            Duyarsız insan, hoşgörüsü olmayan insan ve anlayışı kıt olan insan barışın değerini bilir mi? Hoşgörüden nasipsiz, anlayıştan kısmetsiz ve duyarsız insan için barış ne anlam ifade eder ki?

            Barış ve sevgi, huzur getirir. Huzur mutluluk getirir. Sevgi ve barışın olmadığı ailelerde huzur ve mutluluk olur mu? Barış ve sevginin olmadığı toplumlarda ahenk ve uyum olur mu? Ahenk ve uyum olmayan toplumlarda güven duygusu olur mu?             Güvenin olmadığı yerde güzellikler adına ne olabilir ki? Güvenin olmadığı yerde her türlü kötülükler olabilir.

            Barış ortamını bozmak isteyenler sevgisiz insanlardır. Barışın bozulduğu yerde kin ve nefret başlar. Düşmanlıklar oluşur. Çağlar boyu insanlar ne çekti ise bozgunculardan çekmiştir.  

            Yunusça, bildiğiniz gibi köşemin adı. Çocukluğumda lakabımdı. Şiirlerimde Yunus Emre ismini ne için kullanmadığımı tahmin edersiniz. Kendi yazdığım şiirlerimde Yunusça’ mahlasını kullanıyorum. Mahlas, ozanların kendi yapıtlarında kullandıkları takma addır.